پایگاه تحلیلی خبری شعار سال

گویا تنظیم کارخانه اش به گونه‌ای است که باید به عالم و آدم گیر بدهد. فراستی بعد از حاشیه‌های ایجاد شده از انتقاداتش نسبت به جشنواره‌های فیلم و گالری‌های نقاشی و حراج آثار هنری، این بار حوزه موسیقی را هم تحت پوشش قرار داده و گویا به مقام علامه گی (همه چیز دانی) در حوزه هنر نزدیک است. برخی از منتقدین معتقدند که پیاده کردن فراستی در حوزه‌هایی که اقدام به نقد می‌کند، کار چندان دشواری نیست. کافی است در حوزه‌هایی که نقد می‌کند، از مصادیق خارج شوید و از وی جویای معنا‌ها و شاخص‌ها شوید، فراستی در جامعیت و مانعیت آن‌ها در مانده می‌شود. کافی است جریان شناسی یک موضوع و عقبه کار را از او جویا شوید، به احتمال زیاد درمانده می‌شود. کافی است از سه گانه خلق معنا، زیبایی شناسی‌ها و فواید از او بپرسید، احتمالا درمانده خواهد شد و.. در واقع، به نظر می‌رسد که بلند بودن صدای فراستی بواسطه ضعف تحلیلی صاحبان آثار هنری یا کناره گیری آن‌ها از تقابل با فراستی است. فضایی که بتدریج، به فراستی توهم علامه بودگی و هم چیز دانی در حوزه هنر را ایجاد نموده است.